Afgelopen jaar is mijn tante Jantje overleden. Ze laat een hoop mooie zegswijzen achter, hetgeen altijd een fijne manier is om mensen te herinneren. Een van die zegswijzen is: ‘een hond heeft een baas, een kat heeft personeel’.

Daar moest ik aan denken toen ik onlangs in Londen was. Het valt bijzonder op dat in de Angelsaksische wereld (en dan zijn mijn ervaringen beperkt tot Engeland en de VS) er zo ontstellend veel personeel rondloopt. In het hotel in Londen staan permanent twee mensen om de deur open te doen voor binnenkomende en vertrekkende gasten. In restaurants is het niet veel anders: ik schat dat de verhouding klant – personeel gemiddeld twee op een is (en dan zit de hut vol met klanten). In de kleine supermarkten krioelt het personeel over elkaar. En dan heb je in de TESCO niet eens kassieres, want klanten worden geacht zelf hun boodschappen te scannen.

Met al dat personeel gaat mijn Nederlandse brein uiteraard rekenkundig aan de haal. Hoe kan zo’n bedrijf draaien met zoveel personeel. En Londen is bepaald een dure stad, een wijntje en een biertje kosten gemiddeld zo’n 10 pond en huren liggen drie keer zo hoog als bij ons in de Randstad. Het eerste punt maakt het gemakkelijk meer personeel te betalen, aan de andere kant zul je ze ook meer moeten betalen, want het leven is duurder (zie ook punt twee). Op zich prima, dat mijn hoofd zich met dergelijke zaken bezig houdt, ik ben ook maar het product van mijn omgeving, maar ik vraag me wel eens af waarom ik dit soort dingen denk in plaats van: ‘handig, zoveel personeel, dan hoef ik niet zo lang op mijn bier te wachten’. Ik begreep overigens laatst dat de nature – nurture discussie eindelijk beslist is in het voordeel van nature, dus we kunnen nu met recht als excuus aanvoeren: ‘Sorry hoor, maaruhh…het is mijn natuur’.

Nederland is volgens vele onderzoeken het meest arbeidsproductieve land ter wereld, wij zijn er keien in om arbeid zo effectief mogelijk uit te voeren. Het woord slack kennen we niet, we zijn gek op actielijstjes en delen onze werktijd zo in dat geen minuut onbenut wordt gelaten. Vraag is of dit allemaal wel zo handig is, is het niet beter de helft van de tijd wat aan te lummelen en de andere helft wat te werken. Gedoe ook allemaal.

Maar dat zit niet in onze mentaliteit. Die Engelsen zijn daar veel relaxer in, ze doen maar wat en dat doen ze al heel lang erg goed, dus wat een gelul allemaal over efficiency, we zien wel waar het schip strandt. Naar analogie van de zegswijze van mijn tante Jantje is Engeland de kat en zijn wij de hond in deze wereld.