De mythe dat vrouwen beter dan mannen twee dingen tegelijk kunnen doen is onlangs door breinwetenschappers ontkracht. Blijkens onderzoek maakt het niet uit van welk geslacht je bent: mensen kunnen in gelijke mate multi tasken, of je nu man of vrouw bent. Nu kun je in een tijd waar wetenschappers hun eigen data bij elkaar verzinnen vragen stellen bij dergelijke onderzoeksresultaten. Bij psychologisch onderzoek waar de data bijeen gefantaseerd is, is het bewijs gefabriceerd voor belangrijke hypotheses als: “attributen van Sinterklaas (mijter, staf) zetten kinderen  aan tot sociaal gedrag”, “kinderen met merkkleding worden vriendelijker bejegend dan andere kinderen” en “kinderen geven sneller snoepjes aan andere kinderen als deze huilen”. Ga er maar aan staan.

Maar goed, terug naar het multi tasken, stel dat het klopt dat deze gave niet geslachtsafhankelijk is. Dan rest de vraag waar deze mythe vandaan komt. Sommigen beweren dat dit komt omdat vrouwen gewend zijn het huishouden en de zorg voor de kinderen op zich te nemen, voorwaar multi tasken in optima forma. Anderen beweren dat dit vooral is ingegeven door luie mannen. Tijdens vergaderen op het werk mag de vrouw koffie inschenken, omdat zij kunnen multi tasken en mannen niet. Een fraai gelegenheidsargument. Met de resultaten van dit onderzoek is de mannen dit argument uit handen genomen en zullen ze wellicht zelf aan de bak moeten.

Dat mannen prima twee dingen tegelijk kunnen doen was natuurlijk al lang bekend. En dan heb ik het niet over tv-kijken en bier drinken. Mannen ook prima literatuur lezen en tegelijk een fraai stukje ontlasting op de plank leggen. Of vrouwen kunnen multi tasken heeft zich nooit iemand afgevraagd.

Telkens als ik in een supermarkt ben (wat ik zoveel mogelijk probeer te vermijden) blijkt telkens dat vrouwen niet kunnen multi tasken. Tot het halen van de boodschappen gaat het volgens mij nog aardig goed bij het fenomeen vrouw. Aan de kassa gaat het fout. De hele band wordt vol gelegd met boodschappen (waarvan de helft niet op het lijstje staat, maar dat is weer een ander verhaal). Eenmaal aan de beurt dan gaat de vrouw aan de andere kant van de kassa staan om alle reeds gescande goederen in tassen te stoppen. Omdat de boodschappen niet altijd even intelligent op de band worden gelegd (de eieren vooraan en de flessen cola achteraan is inpaktechnisch niet echt handig), kost dit vaak de nodige tijd. De kassajuffrouw is al lang klaar en begint met haar vriendinnen te sms-en.

De boodschappenvrouw is inmiddels klaar met inpakken en beseft dat er ook nog betaald moet worden (altijd weer die zelfde ‘Oh ja’-blik, tenenkrommend). De mannelijke meute wachtenden achter haar lopen onderhand paars aan van irritatie, de vrouwelijke wachtenden blijven stoïcijns kijken, zij zullen straks hetzelfde gedrag gaan vertonen. De vrouw pakt haar tas en begint er in te graaien. Waar is nu toch de portemonnaie? Na alle mascara, lipstick, menthol filter sigaretten, inlegkruisjes en wat niet meer uit de tas te hebben gehaald is daar dan eindelijk de beurs. Een mooie dikke met alle foto’s van drie familiegeneraties er in, de kinderen vooraan, de man achteraan. Kan ik pinnen? Vraagt de vrouw. Ja hoor, dat kan. Tussen alle pasjes duikt uiteindelijk de pinpas op. Hij doet het niet. Dat komt omdat u hem er onder in moet steken tegenwoordig, dat is pas een half jaar geleden veranderd. Pin onderin gestoken, code met grote omzichtigheid ingetoetst en de betaling is gereed. Wilt u zegels en de bon? Dat wil de boodschappenvrouw wel.

De vrouw spit de bon na en net als mijn eerste (van twee) boodschappen bijna gescand is, zegt ze: die blikjes tomaten waren toch in de aanbieding? Uiteindelijk lukt het me voor donker thuis te zijn met een blik witte bonen in tomatensaus en een rookworst. Maar wat ik bedoelde te zeggen is: vrouwen kunnen niet multi tasken.