Het schrijven van een column in slechts tien minuten in maximaal tweehonderd woorden,
zonder taalfouten en met enige informatieve, dan wel vermakelijke waarde is zeker geen sinecure.
Het vergt onder andere een lekker bakje espresso, een beetje zin, een positieve instelling en
natuurlijk heel erg veel inspiratie. Helaas kan ik momenteel niet aan alle voorwaarden voldoen,
maar het is natuurlijk een extra grote uitdaging de klus toch aan te vangen in deze niet optimale uitgangspositie.
Wat valt er zoal te vermelden over het schrijven van een column van slechts tweehonderd
mooie woorden in je moers taal. Nou, bijvoorbeeld dat ik nu nog zo'n honderd woorden te gaan
heb en ik moet zeggen: het gaat me tot nu toe niet echt slecht af, al zeg
ik het zelf maar bij gebrek aan bijval. Maar zo op dit kantelpunt van de column krijg ik toch wel enig
last van die ene voorwaarde waaraan niet was voldaan bij aanvang van
dit vrolijke stukje schrijven.Toch maar even heel precies het aantal woorden tellen, want ik
heb het idee dat het aantal van tweehonderd nu wel bijna is genaderd.
Na secure telling blijkt dat de column helaas, helaas alweer ten einde is gekomen.