Het EK in Frankrijk is dit jaar een tamelijk kort toernooi voor mij. Het bestrijkt drie dagen, waarbij de poule in een dag wordt afgewerkt, daarna volgt de halve finale en daarna de finale. We worden een dagje ouder, dus het is de 7 tegen 7 variant geworden, zo’n half veld is nog prima te belopen op middelbare leeftijd.

De poule lijkt redelijk eenvoudig, maar dat dachten we ook van de kwalificatie van het Nederlands elftal. Het is bijna ongelooflijk hoeveel landen meedingen naar een plekje op het Eurposees Kampioenschap, maar als je er eenmaal bent, zit je goed. Ik zit in een relatief lastige poule, met Bulgarije, Kroatie en Finland.

We trappen af tegen Bulgarije, aardig voetballand, maar na Stoijckov eigenlijk niet met spelers waar je bang van wordt. En dat blijkt, ze zijn al na vijf minuten weggespeeld en bieden nauwelijks weerstand meer. Vier goals binnen tien minuten, waarvan drie door Tinus Plotseling en zelfs spits Jammer Jan weet te scoren (al had hij daar wel 12 kansen voor nodig). Names Bulgarije redt Regtopdoelov in de slotminuut de eer: 4-1.

Kroatie blijkt een lastiger horde, toch een land met een rijke voetbaltraditie, ooit ten koste van Nederland nummer drie op een WK, ook in Frankrijk. Een gewaarschuwd man telt voor twee en de taktiek tegen Kroatie is om zoveel druk te zetten dat ze geen tijd hebben daar onder uit te komen. Toegegeven, dit vereist wel een lange adem, maar de taktiek werkt: binnen no time is Kroatie weerloos en geeft zich gewonnen. Namens Nederland scoort centrale verdediger Karel Krukas met het hoofd en wederom dook Tinus onverwacht in de doelmond op om de tweede binnen te tikken. Dat Waaromooknič nog scroode mocht voor Kroatie niet baten.

Met zes uit twee is het prettig de laatste wedstrijd in te gaan. Ik ben al bijna veilig, maar Finland heeft nog kansen en zal er alles aan doen puntjes te pakken. En dat lukt: hoewel de vrouw vlak voor tijd nog wat nootjes inzette om de aanval te verrijkken bleef de wedstrijd steken op een gelijkspel. Zolang er nog een druppeltje kans is, weet Finland die te vinden. Beide ploegen weten niet te scoren, hoewel Holgar Latson de dwarsligger nog gevoelig te testte, een schot waar Henk de Hengelaar slechts naar kon kijken.

Maar goed, wel een ronde verder, in de halve finale zijn de Zuiderburen de tegenstander, een land dat bekend staat om haar bier en dus moeilijk te verslaan.

De derby van de lage landen, eigenlijk zonde dat dit niet de finale is maar de halve finale. Men zegt wel eens dat het historisch besef tegenwoordig ver te zoeken is, maar bij de Belgen is dat volgens mij niet het geval. Hoewel ze onderhand bijna twee eeuwen onafhankelijk zijn blijft het Calimero sentiment knagen. Ze hebben nog steeds het gevoel het kleine broertje van Nederland te zijn. Gek is dat toch: waar Nederlanders Belgen geestig en schattig en eigenlijk ook ongevaarlijk vinden, krijg ik bij de Belgen het gevoel dat ze nooit onder moeders vleugels zijn uitgevlogen en nog steeds een haat-liefde verhouding hebben met Nederland. Noem het een Oedipus complex.

De kranten staan uiteraard vol in aanloop naar de wedstrijd. De Belgen zijn favoriet, maar hun trainer Marc Moyenne is fanatasieloos en staat bepaald niet bekend om zijn avontuurlijke tactiek. Dit in tegenstelling tot Louis List, die altijd wel weer een tactische verrassing in petto heeft. Zo heeft Louis deze keer tot ongenoegen van het gehele volk Tinus Plotseling aan de kant gehouden.

De wedstijd begint gelijkwaardig en beide ploegen geven nauwelijks kansen weg. Het is een schaakspel waarbij geen van beide ploegen grote kansen weet te creeren. Tot twee minuten voor tijd: Sjakie Steekbal geeft een pass die voor niemand te zijn bedoeld, maar opeens staat daar Tinus Plotseling die de bal in het doel tikt naast de kansloze Kitty Courtois.

Maar de scheidsrechter keurt hem af, Tinus was als wissel aan het warmlopen en was in de gauwigheid vergeten dat hij niet meespeelde. Het wordt verlengen, ouderwetse sudden death op dit toernooi. De Belgen lijken volledig uitgeput te zijn en hier maken we handig gebruik van: Jammer Jan slalomt langs drie Belgische verdedigers die met kramp op de grond liggen en schiet oog in oog met Kitty Courtois recht op de Belgische doelman af. Maar deze laat de bal vallen en daar weet Theo Tiktak wel raadt mee: 1-0 en Nederland gaat naar de finale!

In de finale wachten, hoe kan het ook anders: onze Oosterburen, via het nauw van Calais en Normandie zijn zij de finale in geslopen. Het Parc des Prince maakt zich op voor een klassieker.

De Duitsers zijn bang, niet eens zozeer voor Nederland als wel voor hun eigen trainer, Joachim Jojo. Elke wedstrijd weet hij weer een verrassende opstelling uit de hoge hoed te toveren, waarbij de enige met een vaste basisplaats Altund Neuer is, de betrouwbare doelman. Je merkt echter dat de spelers beginnen te muiten: al die gekkigheid en wisselingen is niets voor de Duitsers: zij willen vastigheid. Als vandaag de schnitzel lekker smaakt, waarom zou je dan morgen een visje nemen?

Hier speelt Louis List handig op in: hij geeft een persconferentie waarin hij aangeeft in te kunnen spelen op alle 17 verschillende speelwijzen die Joachim Jojo tot dusverre heeft gehanteerd. Joachim geeft een persconferentie waarin hij te kennen geeft dat hij nog lang niet uit is gefantaseerd en dat Louis nog wat te wachten staat.

Het spel is op de wagen, en er is nog geen bal getrapt. Joachim komt inderdaad met een opstelling op de proppen waar niemand rekening mee heeft gehouden. Een sort inverse van de normale opstelling, waarbij de verdedigers in de aanval staan en de aanvallers in de verdediging: keeper Neuer staat in de spits.

De wedstrijd waar iedereen zo naar uitgekeken had, is een aanfluiting: in de eerste minuut al krijgt Nederland een penalty als Neuer een Nederlandse corner bij de eerste paal wegstompt: Hands. Daar weet Karel Krukas wel raadt mee: een kopie van 1974: dwars door het midden. Het zal toch niet, voel je het Nederlandse publiek denken…

Maar nee, het zal toch niet, Nederland hoeft eigenlijk niets te doen: de Duitse verdedigers die in de spits staan houden het Nederlandse doel schoon, terwijl de Duitse spitsen die in de verdediging staan er lustig op los scoren in het eigen doel. Na vier eigen doelpunten en de al genoemde penalty eindigt de wedstrijd in 5-0.

Nederland Europees kampioen! Daar moet op gedronken worden.