Het is rustig op de arbeid. Vandaag heb ik acht mailtjes mogen ontvangen (dat aantal heeft wel eens een moyenne van 150 gehad, ik leef (werkgerelateerd) in een mailcultuur ). In vakantietijd krijg ik vooral berichten van afwezigheidsassistenten. Van de acht berichten van vandaag waren er vijf van afwezigheidsassistenten.

Dat vak heeft me altijd geïntrigeerd, afwezigheidassistent. Gaat de telefoon over en iemand vraagt: 

”Spreek ik met mevrouw Biesterveld - Van Lieverlede?”. 

En je antwoordt: “Nee, u spreekt met haar afwezigheidsassistent”. 

“Oh, waar is mevrouw?”.  

“Mevrouw is afwezig”.

“En waar is mevrouw?”

“Mevrouw is op 3 september weer aanwezig”

“Ja, OK, maar waar is ze nu?”

“Mevrouw is op 3 september weer aanwezig”

“Dat is wel een antwoord maar niet op mijn vraag”

“The person you are trying to reach will be available September 3rd”

En dan hangen ze op. Je snapt de mensen ook niet, je staat ze te woord, geeft een antwoord (in meerdere talen) en het is zelden genoeg.

Als afwezigheidsassistent heb je het maar druk, vaak is voor mensen die de baas willen hebben weinig genoeg. Als je zegt:

“Mevrouw Biesterveld - Van Lieverlede is tot 3 september op vakantie” geeft eigenlijk al meer informatie dan strikt noodzakelijk, dat vakantie hoeft er niet bij. Als je dat doet willen ze weten: waar dan? En als je (na overleg met de baas uiteraard) antwoord: in Frankrijk, vragen ze “Waar in Frankrijk?” En als je dan (wederom na overleg) zegt: “In Bretagne”, is het ”Waar in Bretagne?”. Beter is vooral niets te zeggen over de reden van de afwezigheid van de baas, daar komen alleen maar vragen van en dus (Grrr) gedoe. 

Los daarvan moet je vaak ook meertalig zijn, en krijg je af en toe vragen of de baas echt niet bereikbaar is. Er zijn zelfs afwezigheidsassistenten waar de baas zelf berichten beantwoordt. Daar zou ik voor passen, dat geeft toch geen pas?

Voor een baas die echt afwezig is zou ik best afwezigheidsassistent willen zijn. Meestal is het antwoord “Nee” op de vraag “Is mevrouw Biesterveld - Van Lieverlede er ook?” voldoende. En weer door!